9e week Zweden

Maandag 23 juli

Na een paar jerrycan's diesel hebben gehaald probeerden ik de motor te starten maar helaas. Ik verdenk dat de hoofdschakelaar die ik net heb vervangen voor een zwaarder model meer amperes de boosdoener is. Telkens als ik de motor uit zet en vervolgens de spanning van de motor afhaal dmv de hoofdschakelaar komen bij het starten de problemen. Kreeg hem aan de praat en heb besloten eraf te blijven en eenmaal in de thuishaven, Lunegat, er naar te gaan kijken. We voeren met rustig snelheid door de rotspartijen heen en genoten van de schoonheid van de natuur. De zweden daar in tegen gingen met hun grote motor vermogen en boten met grote snelheid langs ons heen wat enig gemopper tot resultaat gaf. Eenmaal op open water hebben we heerlijk gezeild en na drie uren varen kwamen we bij een kleine haven aan. Dalbersaa Gasthamn. Durfde niet voor anker te gaan vanwege de start problemen. Heb de firma ABMA Sneek nog gebeld, die heeft de motor ingebouwd maar kreeg als antwoord kan van alles wezen. Kijk de bedrading maar even na. Daar schoot ik maar weinig mee op. Eenmaal aangekomen vroeg Lida netjes op haar beste Engels of wij langs zij mochten liggen. Kreeg op plat Gronings antwoord terug, is goud wicht. Waren dezelfde Groningers die wij in een eerdere haven aantroffen.

Dinsdag 24 juli.

Onze buren willen graag om 9.00 uur vertrekken en wij ook dus dat treft. Even voor negen gingen de trossen los en varen richting het zuiden richting het Trolhattan kanaal. En zo verlieten wij het laatste grote meer die wij in zweden hebben bezocht. We passeerden de Gropbron brug die was slechts 17,5 meter hoog. Wij 16,50 meter. Omhoog kijken daar heb je weinig mee je ziet de hoogte niet. Hierna nog een spoorbrug en een brug van vijf meter hoog daar moesten wij op wachten. Eenmaal deze gepasseerd te hebben kwamen we in het Trothattan kanal. Door naar de eerste sluis waar we wel acht meter naar beneden gingen.

Daarna kwamen wij in een soort rivier terecht en passeerden de laatste brug voor vandaag en kwamen in een klein haventje Spikon te liggen waarbij het aanmeren niet goed ging. Mijn achterhaak miste de mooring had dus geen hou vast achter en daardoor kwamen we bijna in aanvaring met een al vast liggende boot. Lida greep in en kwam uit eindelijk op de wal ook dat ging bijna mis. Er kwamen toen kracht termen los die ik maar niet opschrijf. Eenmaal vast nog alles even doorgenomen en de rust was weer terug gekeerd aanboord. We hebben gelijk voor twee nachten betaald en een ijsje gegeten.

Woensdag 25 juli

Lida heeft de was nog even gedaan omdat dit de laatste haven is waar dat nog kan. Proviand

ingeslagen en naar de waterval van Tothattan gekeken en naar het museum hiervan.

De stuwmeren zorgen nu voor de stroom voorziening maar eens per dag laten ze zien hoe het vroeger stroomde. Dus om 15.00 uur gingen de schuiven open en het water zocht een weg naar beneden. Het was een enorme spektakel van water geweld. Het stond vol van mensen die gingen kijken. Eenmaal terug nog een ijsje gegeten en de was afgehandeld.

Donderdag 26 juli.

We hebben eerst nog wat proviand ingeslagen en daarna de trossen los gegooid. Richting de eerste brug kwam er een grote motorboot aan en die drong zonder blikken of blozen voor ons en de andere schepen. Dat maakte een Deense schipper zo boos maar ik hand gebaarde naar hem dat en niets hielp. De arrogantie was enorm van de motorboot. Laat maar gaan. Maken we geen brokken. Later bleek dat dit in Zweden geen gewoonte is bij ons in Nederland laten we grote schepen wel voor.

Uiteindelijk kwamen we in de drie trapsluis aan. Met iedere keer 8 meter naar beneden. De houvast voor watersport schepen was slecht te noemen deze mening werden door vele watersporters die ik erop aansprak gedeeld. Voor grote vrachtschepen geen probleem maar het gros wat er door vaart zijn watersporters. Ook de botheid van het sluispersoneel was groot. Dit in tegenstelling van het Göta kanal.

Uiteindelijk waren we 24 meter gezakt en later nog twee sluizen van ieders weer 8 meter totaal voor deze dag veertig meter. We kwamen aan bij een vesting uit de middeleeuwen en een vriendelijke Deen bood ons een ligplaats naast hun aan.

Vrijdag 25 juli.

We bezochten eerst de oude vesting waarbij het folteren van mensen toen ook al gebeurde. Foto's en gereedschap lagen klaar in de strafkamer.

We ontdekten nog meer folter ruimtes en kelders. brr

Het was een enorm bouwwerk en muren zo dik en hoog.

Na de middag zijn we vertrokken richting Gōtenburg. We hoorden dat het liggeld bij de eerste haven hoog was en we besloten daar aan te leggen boodschappen te doen en door te varen tot we iets anders zagen. En die zagen we geen bord van hier melden o.i.d. niets. Wel was er stroom op de steiger en water verkrijgbaar en ons afval konden we ook kwijt. Het was er wel erg wiebelig. De golven kwamen zo de haven binnen.

Zaterdag 26 juli

We wilden verder maar Lida gaf aan nog erg moe te zijn en dus bleven we maar dan op een andere rustige plek in de dezelfde haven. Ook waren er rukwinden met onweer buien voorspelt dus alles bij elkaar genomen.......En s'middags waren de regenbuien er met onweer. S'avonds zou er de bloedmaan te zien zijn maar helaas op het laatst kwam hij te voorschijn toen werd hij alweer wit.

Zondag 27 juli

Rustig de boel bij elkaar gepakt watertanks afgevuld en vertrokken. Op naar de westkust van Zweden en sloten hierbij de tocht, Göta Kanal van Mem tot aan Götenburg af.

En zo voeren we door de westkust van Zweden wat ons opviel een ander natuur dan de oostkust van Zweden. Dat word beaamd door de inwoners zelf ook. Aan de oostkust vele hoge bomen die vele eilandjes begroeien en de westkust veel kale of met struikjes begroeide rotsen.

En we zeilden rustig naar onze prachtige ankerplaats waar we nog gezwommen hebben.