poging nummer twee het bezoeken van de waddeneilanden

 De bedoeling was een rondje waddeneilanden. In ieder geval Texel Vlieland en Terschelling.

Het liep anders  dinsdag 18 augustus de Enya trossen los en op naar Dokkum. Het was wederom prachtig weer en we waren vlot in Dokkum. Hier overnacht opgestaan en op naar Harlingen. Bij Birdaard waar wij moesten wachten kwamen Jan en Leja  met hun Favonius ons voorbij wij vlot er achteraan en zo kwamen wij gezamenlijk uit in Franeker. 

Daar aangelegd even gezellig geborreld en daarna zochten we weer onze Enya weer op. Jan en ik probeerden ons liggeld kwijt te raken maar er was in geen velden of wegen een havenmeester te vinden. We besloten een briefje achter ter laten met ons email adres erop.


De volgende ochtend gingen Jan en Leja naar Harlingen en dan door naar Makkum aan het IJsselmeer.

Wij wilden even Harlingen in en dus gingen door naar de verenigingshaven HWS om de volgende dag, zaterdag, naar een waddeneiland te gaan. Vlak voordat wij uit Franeker weg wilden kwam een persoon die verzorgde het onderhoud van de haven en had ons briefje gevonden. Hij vondt het zeer correct dat wij het middels een briefje hadden opgelost. Ik heb maar even afgerekend konden we met een gerust hart de haven verlaten. Eenmaal in Harlingen kregen we een box toegewezen. Harlingen een sportzaak geprobeerd te vinden maar er was geen sportzaak meer in heel Harlingen. De weerverwachting bleek slecht te worden althans het weekend. Zaterdag harde tot stormachtige wind uit het westen. Zaterdag was er inderdaad de harde wind dus konden en wilden we niet verder en kregen een weerverwachting dat het woensdag zou gaan stormen. Nog even de mogelijkheden bekeken dinsdag zou het zuid 3 a 4 worden ideaal om naar Vlieland te gaan. Maar andere weersite's bekeken gaven toch weer een ander beeld dat het minimaal zw 5 a 6 waaien. Inmiddels hadden wij Kees en Zwaan ontmoet en zaterdag Zwaan haar verjaardag gevierd. Werd het toch nog gezellig ondanks dat we niet verder konden. S'morgens gebak s'middag bier met bitterballen. 

Zondag opgestaan de weersvooruitzichten bekeken maar die waren nog slechter geworden en de loop van de week niet veel beter. We hadden Harlingen wel gezien. En zo besloten we Zondag terug te gaan naar Leeuwarden en dan naar onze jachthaven.

Ook Zwaan en Kees hadden besloten terug te gaan. Zij hadden nog een dynamo probleem maar dat was te overbruggen.

In Leeuwarden zijn we gestopt en hier overnacht. De volgende ochtend zijn we door gevaren naar de haven Lunegat. Onderweg zagen we dat ze hevig aan het spuien waren. Vlak voor Dokkum nog een maneuvre moeten uitvoeren door dat een stootwil zonder toestemming ons had verlaten. Eenmaal weer aan boord, aangelegd vlak voor de eerste brug in Dokkum. 

Daar werd ik aangesproken door een schipper die wilde door varen naar de sluizen bij Dokkumer nw. Zijlen en dan door naar het Bergumermeer uit eindelijk naar de fleussen.  De de doorvaart hoogte  om het Bergumermeer te bereiken is via  de nw. Zwemmer  slechts 2,60m dat wist ik mij nog te herinneren maar met hun grote motorboot gaat dat niet lukken. Jullie zullen weer terug moeten naar Leeuwarden. Vroeg of ze ook een kaart bij zich hadden en die hadden ze. Beter de tocht voorbereiden en goed op de kaart kijken in het vervolg was mijn advies. Maar naar heel veel moeite kregen we de motorboot gedraaid omdat het hard stroomde en de boegschroef niet de kracht had om de boot te draaien opperde ik een lange lijn vanaf de  punt van de motorboot, die lag inmiddels dwars achter ons, wij lagen weer vast aan een motorboot met stootwillen er tussen en flink handmatig trekken en met vele handen kwam het uit eindelijk goed motorboot gedraaid en zo konden zij weer terug varen naar Leeuwarden. Pffff geen krasje op iets. Dank zij vele handen en stootwillen.  

Even later konden we onze tocht naar het Lunegat voortzetten.

Laat in de middag kwamen Jan en Leja ook aan, ook zij hadden besloten terug te gaan.

Al met al een rare week varen, maar het weer is van de extremen aan het worden. Van een lange hitte golf tot een niet normale storm in deze tijd van het jaar.

We gaan voor poging drie in de maand september. 



75 jaar geleden is mijn moeder bevrijd uit Japans krijgsgevangenschap.

Vandaag 15 augustus, 75 jaar geleden werd mijn moeder, tante en Oma bevrijd uit het Japans krijgsgevangenschap. 

Het kamp waar zij zaten heette interneringskamp Ambarawa. 

Mijn opa was gevlucht hij heeft de marine basis Soerabaja opgeblazen en moest vluchten voor zijn eigen veiligheid. Hij heeft al die tijd in Zuid-Afrika gezeten. Na de bevrijding heeft hij kleren meegenomen en is terug gegaan in de hoop dat zij nog leefden. En dat was het geval. 

De haat richting de Japanners van mijn moeder was zo intens ik schrok er telkens weer van. Kleine subtiele opmerkingen maar toch ze kwamen wel bij mij binnen. Zo binnen, dat als ik een Japanse vlag zie moet ik even slikken. 

Dat is nog steeds het geval. 

Heb later dagboeken gelezen van andere vrouwen die daar ook zaten. Mijn maag draaide regelmatig om. Nadat ik dit gelezen begon ik mijn moeder te begrijpen. Had altijd discussie. 

Maar nu viel het in elkaar. Zij was toen 14 jaar en bevrijd 17,5 jaar. 

De jaren dat je van meisje naar vrouw gaat groeien. Dat heeft zij nooit gedaan. Wat in haar hoofd zat,

 hoe overleef ik dit. 

Ze zei dikwijls “ze hebben mijn jeugd afgepakt.” 

Drie en half jaar in dat kamp gezeten.......het maakt mij nu ik dit schrijf verdrietig het raakt mij ook nu nog. 

Ze is ruim 12 jaar geleden overleden ze was een lieve zorgzame moeder. Denk nog dikwijls aan haar.