Maandag 11 Augustus,
Willem had nog al last van de rug en we hadden slecht geslapen. Op de steiger werden besluiten genomen, enkele zijn vertrokken bestemming onbekend. Enkelen hadden toch haast om naar huis te gaan en lieten hun boot achter, huurden een auto voor een week dat was voordeliger en comfortabeler dan de trein, welke trouwens een prima verbinding heeft met Nederland. Anderen wachten een dagen af, wij ook, want aan het eind van de week was een helder gaatje en we gaan proberen dan aan het uitnonding van de Elbe te zijn. Afwachten maar. Wij hadden in Rensburg best mooi weer, een beetje meer wind,.....
Later in de middag hoorden we in het Laboe ( haven tegenover Kiel waren we drie dagen geleden waren) behoorlijk te keer was gegaan dat men de boten nauwelijks in bedwang konden houden. Nood weer dus. Het feit werd duidelijk 'onze mooi weer vakantie is voorbij'. Het werd zorgen behouden thuis te komen.
Dinsdag 12 Augustus.
Het was een verplichte rustdag, het weer was nog niet goed voor de Duitse bocht dus we lagen nog een verwaaid maar we hebben ons niet verveelt. Die avond weer beraad en we hebben besloten er een dagje Hamburg van te maken. De volgende dag om kwart over negen bij het havenkantoor verzamelen. Jan van de boot 'Stormer' Bert en Marijke 'Mistral' , Henk en Miek van de 'Metula' en wij van de 'Enya'. Jan zijn vrouw was al naar huis vanwege haar werk.
Woensdag 13 Augustus.
Op afgesproken tijd vertrokken we met ons zevenen. Bij het station deed Marijke het woord en probeerde een groepskorting te krijgen. Dat kon, als we de sneltrein van tien voor elf zouden nemen €9,-PP. Wij terug naar het centrum voor een kop koffie. We waren op tijd terug voor de trein en amper onderweg kwam de conductrice de kaartjes knippen en met de mededeling dat we halverwege uit moesten stappen, want de dieven hadden de koperen leiding gestolen. We zouden met bussen naar het volgende station gebracht worden. De hele meute uit de trein en ja daar stond 1 bus en deze was al bijna vol. De mensen gingen dringen en reageerden boos over de slechte organisatie. Jan, Marijke en Mieke zaten in de bus, de deuren sloten en de bus reed weg. Wij een half uur wachten voordat er 2 bussen kwamen.De chauffeur stapte uit en kwam met de mededeling dat hij telefonisch contact had gehad voor meer bussen want ook deze 2 bussen waren vol. Bert kreeg van Marijke een telefoontje dat de treinen weer reden. Wij als een speer naar het station. Broodje en koffie gekocht terwijl Bert informeerde waar in te stappen. Het bleek broodje aap, geen trein reed.Wij terug naar de bus en alle wachtenen waren weg. Er stond nog 1 bus met dezelfde chauffeur als de 1e bus. Deze bracht ons naar het volgende station waar de hele meute van de 4 laatste bussen stonden te wachten en op het nippertje konden wij ook in de trein stappen naar Hamburg centraal waar onze 3 vrienden stonden te wachten, pff. Het was inmiddels 3 uur geweest, dus het bezoekje Hamburg was van korte duur. We hebben eerst geluncht, daarna gewandeld en gebouwen bezichtigd. Uit eindelijk belanden wij op de 'repelbaan' en onze reactie was....."dit is het dusss". Marijke maakte er een sport van om met de metro de snelste route te kiezen naar de trein, die om kwart voor 6 vertrok naar Rensburg. In hetzelfde Italiaanse restaurant als die ochtend , hebben we afgesloten met een heerlijke maaltijd. Het werd een bijzonder gezellige avond en al met al was het een prachtige dag zonnige dag.
Donderdag 14 Juli.
Er was al een tijd leven in de haven. De weersvoorspelling voor het weekend waren gunstig om door de Duitse bocht te varen. Willem ging de Enya startklaar maken en ik nog even op de fiets naar de supermarkt voor de laatste boodschappen. Rond 9 uur stroomde de haven leeg, alle Nederlanders die nog niet met de trein of huur auto naar huis waren, maakten de lijnen los en vertrokken richting de sluizen van Brunsbuttel. Ons groepje had afgesproken om elkaar in Cuxhaven weer te treffen. Onderweg in het kanaal was het zover je kon kijken een konvooi zeilboten, zowel voor als achter ons. 'rood wit blauwe uittocht'. Om kwart voor vier waren we bij de sluizen, vergezelt met een enorme plensbui. Stormen en Mistral lagen al voor de sluis te draaien. ze waren voor uit gevaren, maar misten net het schutten van drie uur. Zo waren we weer een kwartet. Om vier uur samen in de sluis toch weer gezellig en allemaal sjeike nat. Eenmaal de sluizen uit, ging ieder weer zijn eigen weg richting Cuxhaven. Bij aankomst, zeven uur, eerst even tanken en Marijke en Jan stonden al op de steiger aan te duiden waar we konden liggen. s'Avonds afgesproken dat we de volgende ochtend om vijf uur zouden vertrekken.
53.10 mijl gevaren.
Vrijdag 15 Augustus.
Half vijf opgestaan, de buren moesten we wekken zij hadden de wekker niet gehoord. De boten 'Mistral', 'Metula' en de 'Enya' werden los gemaakt. Het werd een hele uit tocht van Rood Wit Blauw. De wind was wkr. 3 a 4 uit het westen we het dus pal tegen. De zon had er moeite mee om achter de reuze regenwolk te voor schijn te komen, maar uiteindelijk lukte het toch.Niet dat we veel profeit van hadden, maar het werd wel licht. We zagen voor ons een aantal boten en achter ons telde ik dertig masten, allemaal uit Cuxhaven vertrokken. In de loop van de dag waren deze over de Noordzee verspreid. Onderweg hebben we alle weer type's gehad, wind, zon, stortregen stroom tegen en mee en zo ploeterende we verder. en tegen kwart over drie kwam Norderney in zicht en ook de Metula verscheen aan onze zijde. Mistral was al gearriveerd en riep ons per marifoon op, ze vertelden waar zij lagen en dat we naast hun konden aanmeren. Om half zeven was het kwartet weer compleet. Samen een wijntje gedronken en Willem kwam met het allemaal iets te kokkerellen en dit gezamenlijk bij ons aan boord te nuttigen. Dat vond ieder een goed plan en zo werd het weer een gezellige avond.
67,05 mijl gevaren.
Zaterdag 16 Augustus.
Vandaag uitslapen en heerlijk douchen. Willem met Henk nog even naar het dorp voor een paar boodschappen. Volgens de deskundigheid van de havenmeester was twaalf uur de beste tijd om te vertrekken. Wind W NW wkr.5/6. De route ging via het wad naar Delfzijl. Henk had geen papieren kaart bij zich dus bleven we bij elkaar. Het was helder en zonnig weer en de tocht begon goed. De eerste bocht richting de geul onder het eiland 'Juist" was nogal heftig, rondom de zand banken braken de golven en werd het een cakewalks, ff doorbijten. JJ werd het even te gek en zocht een veilig plekje bij Lida in de armen. Toen we onder het eiland 'Juist' waren en het weer rustig werd zocht JJ weer zijn mandje op die onder de trap staat. Over het wad feilloos langs de prikken later boeien die de vaargeul aangeven kwamen we om 16.00 uur aan op de Eems. We zagen Delfzijl al een tijdje aan de horizon. Nog een behoorlijk stukje varen, we konden nof fijn zeilen, kwamen we rond half zeven aan in Delzijl en de zeesluizen stonden open. Een beetje gas erbij en we waren in het Eemskanaal, vervolgens in het oude Eemskanaal naar de jachthaven t'Dok'. Daar stond Jan de lege lig plaatsen aan te wijzen. We kwamen met negen boten uit de sluis , dus werd het even proppen. Uiteindelijk was er plek genoeg. Na eerst even gekletst te hebben, zijn we gezamenlijk inclusief Jan en zijn vrouw Ietje, een hapje gaan eten in het eetcafe 'D11Ziel' Prima restaurant. Weer een fijne gezellige avond.
37,11 mijl gevaren.
Zondag 17 Augustus.
Om kwart over negen vertrokken de meeste boten richting Groningen. Het werd een trieste tocht, regen en buien en tussen door was het nat. We konden over de landerijen kijken en de bruggen gingen voor ons open, tot voor de eerste van de stad Groningen. Alle boeten kwamen weer bij elkaar en het werd wat onrustig op het water. Sommige bleven dobberen, anderen legden aan. Om 13.00 uur ging de brug open en voeren alle boten door de brug tot de volgende weer het zelfde. Na dez was de Oosterhaven. De havenmeesteres selecteerde wie door ging varen en wie niet.Wij wilden blijven, nog even dobberen zodat zij overzicht had om een ieder een plekje te wijzen.. Zo lagen uiteindelijk de Enya Mistral en de Metula weer bij elkaar dat was mooi geregeld. Wij gingen niet met de anderen de stad in want Michiel Jolanda en hun kinderen kwamen langs. s'Avonds kwamen Thomas en Hugo de jongens van Willem langs en zijn we een pizza gaan eten en bij te praten. Later op de Mistral nog een afscheid borrel gedronken en wie weet zien we elkaar met Oeral volgend jaar weer.
14,36 mijl gevaren.
6e week naar Zweden
maandag 4 augustus.
"In memorie, de verjaardag van Lida haar moeder, 12-12-2013 overleden"
s'Morgens, naar de supermarkt voor vers brood vlees en groente. We vertrokken om kwart over twaalf, noord west 3. Het was prachtig helder weer en dobberden richting Rudkobing het ging erg rustig. Het was net als de wind kon klok kijken en weer om 2 uur draaide hij zich om en kwam stevig uit het noord oosten terug. De vaart kwam erin, lekker zeilen tot de wind het voor gezien hield. Om 4 uur de tor maar weer aan en dat naar de haven, om tien voor zes de haven bereikt.
23.36 mijl gevaren.
dinsdag 5 augustus.
10 uur "we gaan richting Munke, aan de noord kant zijn mooie ankerplaatsen". Met een noord bijna stille wind gingen we eerst zuidwaarts en later meer naar het westen, boven het eilandje Stryno langs daar was geen betonning en we hadden door dat het een natuurreservaat was omkeren maar weer. En onderlangs de route volgen. Het was prachtig weer. Onderweg zagen we een stevige bui naar beneden komen maar voor ons slechts enkele dikke druppen. Eenmaal aan de andere kant van het reservaat aangekomen zag je een spierwitte streep aan de horizon, de verrekijker constateerde zwaan kleef aan ''zwaan kleef aan''. En zo tuften we door met de tor aan want er was amper wind. Om drie uur haakten we de ENYA vast aan een moorring vast, precies op de plek dat Lida had uit gezocht, het was als of deze plek voor ons gereserveerd was want er lagen veel boten voor anker en er waren maar drie moorringen beschikbaar. De zon scheen heerlijk en we lagen in de luwte.
Wie doet je wat, vakantie !!! :-)
23.92 mijl gevaren.
Woensdag 6 augustus.
Na een toch wel ruige nacht was het toch wel prachtig weer. De zon scheen en er was weinig wind echt weer om vakantie te hebben. We hadden een prachtig plek en een uitzicht uit een boekje en besloten niet te vertrekken. Lekker liggen zonnen op het dek en Willem wat kleine klusjes. In de middag extra zorg voor de lunch, een uitgebreide kaas uitsmijter met komkommer en tomaat. jammie.
Na de middag met het bijbootje ENYA 2 naar de kant gevaren en daar een wandeling gemaakt. Na het avond eten nog een keer om daar in het helder water met zand grond om daar een stukje te gaan zwemmen, heerlijk water en totaal niet koud. Terug overnachten op het zelfde plekje, verderop lagen nog vier boten. Dat was maar weinig gister lagen we er met dertig boten in totaal.
Donderdag 7 augustus.
Het was gister zo'n prachtige dag dat we dachten een rustige nacht te krijgen, maar het tegen gestelde was waar. Het werd een enorme cakewalks erger dan de nacht ervoor. Willem is er om twee uur nog uit geweest om een tweede lijn aan de mooring te maken zodat deze wat meer in het midden bleef en dat hielp. We hadden nog geen oog dicht gedaan. De wind nam af en we vielen in slaap. Om half zes was Lida wakker en werd verrast door een knalrode horizon. Daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden en daarna weer in bed. Willem was er om half acht al uit, broodje gesmeerd koffie gezet en motor gestart en de lijnen los gemaakt en voor je het wist waren we weg. De zon had zich achter de wolken verstopt het begon triest. Met een zuid west vier wind gingen we ook zuidwest,
Tja we waren op weg naar huis en we konden de wind niet blijven volgen. Midden op de Oostzee kwam ons een witte boot tegemoet ' Indeweer' met Gerard en Jannie uit Lauwersoog, zwaaien. Thuis front vriend Hessel had dit op de website www.Marinetreffic.com al gespot stuurde een sms of wij bij elkaar gingen koffie drinken. Onze tocht ging verder de weersvoorspelling was niet denderend en we besloten niet naar Bronsberg, maar rechtstreeks naar Kiel te varen er stond ons nog een zware tocht te wachten daar wilden we uitgerust alle tijd voor nemen. We hadden enkel pogingen gedaan om te zeilen maar daar is het bij gebleven. Om vijf uur lagen we in de sporthaven van Kiel.
46,95 mijl gevaren.
Vrijdag 8 augustus
Het was een rustige nacht en wilden uitslapen. Half acht 'nok nok' de havenmeester kwam geld innen. Ja hij doet zijn werk Willem dook nog even in bed maar we waren klaar wakker en zo begon de dag. Ontbijten koffie en toen een warme douch, we hadden een keycard van het clubhuis en we konden zolang we wilden. Fietsen kwamen van boord en toen eerst naar de supermarkt. Alles aan boord geladen en daarna in de omgeving door het park gefietst. Na een broodje eten de boel klaar gemaakt, we wilden die middag door de sluis naar het Kielerkanaal. Toch nog minstens een uur dobberen voor de ingang want het vracht verkeer ging voor. Uiteindelijk konden de acht plezier boten mee naar binnen, dat is op zich een hele happening. We gingen naar ons favoriete meertje Flemhundersee om voor anker te gaan. Onderweg alles klaar gemaakt voor vers brood uit eigen keuken. Terwijl de oven zijn best ging Willem even zwemmen. "wat schaft de pot?" warm brood met kaas en soep! Jammie! We wilden die avond vroeg nar bed.
8.927 mijl gevaren.
Zaterdag 9 augustus
Het was gisteravond zulk prachtig weer dat we ons hoofd pas om twaalf uur in de kussen hadden genesteld. Vandaag werden we met stromende regen wakker zo werd onze tocht door het Kielerkanaal voor gezet.
--het Kielerkanaal loopt dwars door noorden van Duitsland heen en verbind de Oostzee met de Noordzee. Van de sluizen bij Holtenau bij Kiel in het Oosten bij Kiel, tot de sluizen bij Brunsbuttel aan de Elbe in het westen. Al het vrachtverkeer gaat hier door heen wat als gevolg heeft, lange wachttijden bij beide sluizen. Er mag gezeild worden maar met de motor aan. Het kanaal is 100 km lang wel 60 meter breed. Wij doen er een hele dag over. Het heeft aan weerszijden bomen en een fietspad langs de kade, af en toe een zijweg waar het verkeer met een pontje naar de overkant word gebracht. Af en toe een hoge brug met een snelweg of trein, dan weer een scheepswerf. Of je Oost > West of West > Oost gaat je merkt het verschil bijna niet. Hier en daar is het breder dan staan er hoge betonnen palen met een dikke laag rubber er tegen aan. Dit is een wachtplaats voor brede schepen, als er twee grote schepen elkaar tegemoet komen en moeten passeren. Bij de sluis is een instructie formulier te krijgen waarop staat wat de regels zijn en wat de licht signalen betekenen, waar ze staan en hoe te handelen enz.--
De weersvoorspelling voor een paar dagen waren niet gunstig om de gevreesde "Duitse bocht" te bevaren dus gingen we Rensburg ( bijna halverwege het kanaal) een bezoekje brengen. Om een uur kwamen we daar aan en het waren bijna alleen maar Nederlandse boten die de haven vulden. Er was gelegenheid om de was te doen en Lida was al aan de beurt ook, twee wasjes gedraaid. Al gauw waren er gesprekken over de ongunstige weersomstandigheden en het bleek dat Brunsbuttel en Cuxhaven vol met Nederlanders die lagen te wachten op betere omstandigheden. Om 7 uur de volgende ochtend hadden de mannen van onze steiger overleg te plegen via internet weersvoorspelling, afwachten.
12.17 mijl gevaren.
Zondag 10 augustus
Zeven beraad, de voorspellingen waren niet gunstig, grote depressie kwam onze kant op met een waarschuwing van windstoten zeven tot acht met kans op onweer. Allen besloten te wachten, het werd een zondag aan de steiger bij Rensburg. We hadden verder prima weer maar op zee was het niet goed vertoeven. Een wijs besluit.
"In memorie, de verjaardag van Lida haar moeder, 12-12-2013 overleden"
s'Morgens, naar de supermarkt voor vers brood vlees en groente. We vertrokken om kwart over twaalf, noord west 3. Het was prachtig helder weer en dobberden richting Rudkobing het ging erg rustig. Het was net als de wind kon klok kijken en weer om 2 uur draaide hij zich om en kwam stevig uit het noord oosten terug. De vaart kwam erin, lekker zeilen tot de wind het voor gezien hield. Om 4 uur de tor maar weer aan en dat naar de haven, om tien voor zes de haven bereikt.
23.36 mijl gevaren.
dinsdag 5 augustus.
10 uur "we gaan richting Munke, aan de noord kant zijn mooie ankerplaatsen". Met een noord bijna stille wind gingen we eerst zuidwaarts en later meer naar het westen, boven het eilandje Stryno langs daar was geen betonning en we hadden door dat het een natuurreservaat was omkeren maar weer. En onderlangs de route volgen. Het was prachtig weer. Onderweg zagen we een stevige bui naar beneden komen maar voor ons slechts enkele dikke druppen. Eenmaal aan de andere kant van het reservaat aangekomen zag je een spierwitte streep aan de horizon, de verrekijker constateerde zwaan kleef aan ''zwaan kleef aan''. En zo tuften we door met de tor aan want er was amper wind. Om drie uur haakten we de ENYA vast aan een moorring vast, precies op de plek dat Lida had uit gezocht, het was als of deze plek voor ons gereserveerd was want er lagen veel boten voor anker en er waren maar drie moorringen beschikbaar. De zon scheen heerlijk en we lagen in de luwte.
Wie doet je wat, vakantie !!! :-)
23.92 mijl gevaren.
Woensdag 6 augustus.
Na een toch wel ruige nacht was het toch wel prachtig weer. De zon scheen en er was weinig wind echt weer om vakantie te hebben. We hadden een prachtig plek en een uitzicht uit een boekje en besloten niet te vertrekken. Lekker liggen zonnen op het dek en Willem wat kleine klusjes. In de middag extra zorg voor de lunch, een uitgebreide kaas uitsmijter met komkommer en tomaat. jammie.
Na de middag met het bijbootje ENYA 2 naar de kant gevaren en daar een wandeling gemaakt. Na het avond eten nog een keer om daar in het helder water met zand grond om daar een stukje te gaan zwemmen, heerlijk water en totaal niet koud. Terug overnachten op het zelfde plekje, verderop lagen nog vier boten. Dat was maar weinig gister lagen we er met dertig boten in totaal.
Donderdag 7 augustus.
Het was gister zo'n prachtige dag dat we dachten een rustige nacht te krijgen, maar het tegen gestelde was waar. Het werd een enorme cakewalks erger dan de nacht ervoor. Willem is er om twee uur nog uit geweest om een tweede lijn aan de mooring te maken zodat deze wat meer in het midden bleef en dat hielp. We hadden nog geen oog dicht gedaan. De wind nam af en we vielen in slaap. Om half zes was Lida wakker en werd verrast door een knalrode horizon. Daar moest natuurlijk een foto van gemaakt worden en daarna weer in bed. Willem was er om half acht al uit, broodje gesmeerd koffie gezet en motor gestart en de lijnen los gemaakt en voor je het wist waren we weg. De zon had zich achter de wolken verstopt het begon triest. Met een zuid west vier wind gingen we ook zuidwest,
Tja we waren op weg naar huis en we konden de wind niet blijven volgen. Midden op de Oostzee kwam ons een witte boot tegemoet ' Indeweer' met Gerard en Jannie uit Lauwersoog, zwaaien. Thuis front vriend Hessel had dit op de website www.Marinetreffic.com al gespot stuurde een sms of wij bij elkaar gingen koffie drinken. Onze tocht ging verder de weersvoorspelling was niet denderend en we besloten niet naar Bronsberg, maar rechtstreeks naar Kiel te varen er stond ons nog een zware tocht te wachten daar wilden we uitgerust alle tijd voor nemen. We hadden enkel pogingen gedaan om te zeilen maar daar is het bij gebleven. Om vijf uur lagen we in de sporthaven van Kiel.
46,95 mijl gevaren.
Vrijdag 8 augustus
Het was een rustige nacht en wilden uitslapen. Half acht 'nok nok' de havenmeester kwam geld innen. Ja hij doet zijn werk Willem dook nog even in bed maar we waren klaar wakker en zo begon de dag. Ontbijten koffie en toen een warme douch, we hadden een keycard van het clubhuis en we konden zolang we wilden. Fietsen kwamen van boord en toen eerst naar de supermarkt. Alles aan boord geladen en daarna in de omgeving door het park gefietst. Na een broodje eten de boel klaar gemaakt, we wilden die middag door de sluis naar het Kielerkanaal. Toch nog minstens een uur dobberen voor de ingang want het vracht verkeer ging voor. Uiteindelijk konden de acht plezier boten mee naar binnen, dat is op zich een hele happening. We gingen naar ons favoriete meertje Flemhundersee om voor anker te gaan. Onderweg alles klaar gemaakt voor vers brood uit eigen keuken. Terwijl de oven zijn best ging Willem even zwemmen. "wat schaft de pot?" warm brood met kaas en soep! Jammie! We wilden die avond vroeg nar bed.
8.927 mijl gevaren.
Zaterdag 9 augustus
Het was gisteravond zulk prachtig weer dat we ons hoofd pas om twaalf uur in de kussen hadden genesteld. Vandaag werden we met stromende regen wakker zo werd onze tocht door het Kielerkanaal voor gezet.
--het Kielerkanaal loopt dwars door noorden van Duitsland heen en verbind de Oostzee met de Noordzee. Van de sluizen bij Holtenau bij Kiel in het Oosten bij Kiel, tot de sluizen bij Brunsbuttel aan de Elbe in het westen. Al het vrachtverkeer gaat hier door heen wat als gevolg heeft, lange wachttijden bij beide sluizen. Er mag gezeild worden maar met de motor aan. Het kanaal is 100 km lang wel 60 meter breed. Wij doen er een hele dag over. Het heeft aan weerszijden bomen en een fietspad langs de kade, af en toe een zijweg waar het verkeer met een pontje naar de overkant word gebracht. Af en toe een hoge brug met een snelweg of trein, dan weer een scheepswerf. Of je Oost > West of West > Oost gaat je merkt het verschil bijna niet. Hier en daar is het breder dan staan er hoge betonnen palen met een dikke laag rubber er tegen aan. Dit is een wachtplaats voor brede schepen, als er twee grote schepen elkaar tegemoet komen en moeten passeren. Bij de sluis is een instructie formulier te krijgen waarop staat wat de regels zijn en wat de licht signalen betekenen, waar ze staan en hoe te handelen enz.--
De weersvoorspelling voor een paar dagen waren niet gunstig om de gevreesde "Duitse bocht" te bevaren dus gingen we Rensburg ( bijna halverwege het kanaal) een bezoekje brengen. Om een uur kwamen we daar aan en het waren bijna alleen maar Nederlandse boten die de haven vulden. Er was gelegenheid om de was te doen en Lida was al aan de beurt ook, twee wasjes gedraaid. Al gauw waren er gesprekken over de ongunstige weersomstandigheden en het bleek dat Brunsbuttel en Cuxhaven vol met Nederlanders die lagen te wachten op betere omstandigheden. Om 7 uur de volgende ochtend hadden de mannen van onze steiger overleg te plegen via internet weersvoorspelling, afwachten.
12.17 mijl gevaren.
Zondag 10 augustus
Zeven beraad, de voorspellingen waren niet gunstig, grote depressie kwam onze kant op met een waarschuwing van windstoten zeven tot acht met kans op onweer. Allen besloten te wachten, het werd een zondag aan de steiger bij Rensburg. We hadden verder prima weer maar op zee was het niet goed vertoeven. Een wijs besluit.
5e week naar Zweden
maandag 28 juli.
Het was al warm en klam toen we uit de haven van Hoganas vertrokken, er stond vrijwel geen wind west 2. Amper op het open water doken er weer een aantal bruinvissen langs"een bruinvis wordt ongeveer twee meter lang en behoort bij de walvis soort, bruin van boven en wit aan de onderkant. Af en toe komen ze boven water om te ademen. We hoorden ze"sslob" (zuigend uitspreken) "gauw het fototoestel " Lida verdween in de kajuit om haar fototoestel te pakken maar toen de fotograaf klaar was waren ze Ah nee weg :-( weg waren ze alweer. De camera bleef in de aanslag. Het is nu niet de wind die een spelletje met ons speelt 'zo de wind waait vaart ons bootje'. het spel heet nu: 'visje visje in het water'. "Daar rechts" de camera richten naar iets verder op, daar komen ze vast weer boven, mis ze gingen de andere kant op. Voor vijf uur waren wij bij de ingang van Kopenhagen, Het kanaal ingevaren naar een ligplaats in de stad, maar vol en DRUK!!!!! De rondvaartboten motorbootjes en meer van dat, schoten links en rechts voorbij, voorlangs achter langs. Maar terug naar de eerste haven, "nee we gaan niet in de stad we gaan morgen op de fiets". Tien over vijf lagen we met behulp van de havenmeester netjes in de kom van Lystbadehavnm. Een schuin dijkje met gras werd het domein van JJ.
37,09 mijl gevaren.
Dinsdag 29 juli.
Kopenhagen dag een.
Groot druk historisch mooie parken veel bronzen beelden en watervallen. Kastelen en gebouwen heel indruk wekkend, morgen weer.
Woensdag 30 juli.
Kopenhagen dag twee.
Nog groter dan we dachten, het was echt de moeite waard om nog een dag te blijven, vandaag ook in het centrum gewinkeld. Het is een prachtige oude onbeschadigd uit de oorlog gekomen, stad met veel bezienswaardigheden. Vlak bij onze haven 'vind je de kleine zeemeermin', van brons gemaakt zittend op een rost blok uit het sprookje van Anderson. Bussen en rondvaart boten komen afgeladen een kijkje nemen, in horden tegelijk allemaal fotograferen dat alleen was een attractie op zich. Veel mijlen gefietst.
Donderdag 31 juli.
Kwart voor tien de haven verlaten wederom prachtig gelukkig iets afgekoeld. Weg gevaren naar het zuiden langs de kust van Denemarken met wind west zuid west 4. Vandaag geen bruinvissen maar wel wind en behoorlijk rollende golven niet hoog maar zonder patroon wat het sturen niet gemakkelijk maakten, het begon eerst goed, maar later in de middag begon het " tussen Bjelkerup en Skanor waar verschillende stromingen elkaar tegemoet kwamen". Er was voor gewaarschuwd windstoten van windkracht 7 een rif erin en er weer uit zo kwamen we dichter bij ons doel Rodvighavn. We gingen vrij dicht langs de kust wat mooie plaatjes opleverden maar ook ontzettend veel bollen en palen van vissers in het water. We zijn er maar niet door heen gevaren om te voorkomen dat wij vissen zouden worden.( dan hadden we wel verse vis kunnen eten). Kwart over vijf waren we in de haven en konden we het laatste plekje te bemachtigen. Schuin op de hoek van een steiger tegen een Duitse boot aan in de vissers haven. Er waren geen fatsoenlijke faciliteiten maar wel behoorlijk aan de prijs.
37.56 mijl gevaren.
Vrijdag 1 augustus.
Alweer een maand verder na het ontbijt vertrokken we, wind zuid west 4, direct buiten de haven de zeilen gehesen en voeren we richting zuid zuid oost. het ging lekker 5 a 6 knopen schoot Enya door het water met als doel Klindholm. Zo kabbelende we zuidwaarts en om een uur of twee had de wind weer eens 'siesta' Enya dobberde wat met haar volle tuig, ook 'siesta' "zullen we het anker maar uitgooien dan". Uh .... diepte 21 meter nee dus. Het was wel de bedoeling het doel te bereiken dus de tor moest het werk overnemen. We gingen weer langs de kust voor het mooie uit zicht. Om vier uur waren we op bestemming, rustige kleine haven met kleine vakantie huisjes er om heen. De mensen waren wederom erg aardig en behulpzaam. De haven was picobello, de goedkoopste tot nog toe alle faciliteiten waren bij de prijs inbegrepen. Wij geven Klindholm havn een extra * ster.
32.32 mijl gevaren.
zaterdag 2 augustus.
Na een warme nacht tien voor tien vertrokken wind zuidoost 4. Vandaag hebben we een route gepland door het Fanefjord om dan bij het kleine eiland Femo voor anker te gaan. Met een mooi gangetje kabbelden we naar het fjord. Eenmaal bij de ingang werd Enya met zweepslagen naar binnen geslagen, de wind, stroming en golf slagen gingen te keer we zagen plotseling 8 a 9 knopen aan snelheid op het scherm staan. De genua tot de helft opgerold en een rif in het grootzeil, later toen het water dieper om ons heen was, het grootzeil maar helemaal naar beneden en alleen met het voorzeil verder. En de rust aan boord was weder gekeerd, de zon kwam erbij het was weer prachtig zeilweer. en met 7 knopen gleed Enya door het water, tot aan de brug (waar de snelweg van Rodby naar Kopenhagen over heen gaat). Bij deze brug kwamen drie stromingen bij elkaar, de lucht trok dicht en de wind nam stevig toe, 30 knopen (windkracht 7) alhoewel het twee uur was dit keer geen siësta. Het spel met de wind was weer begonnen. We besloten het laatste stukje voor wat het is en kozen het hazenpad rechts voor ons was een haven en daar op af. Half drie lagen we veilig aan de steiger in de haven van Vordingborg.
S'avonds had Willem met een jong Duits stel dat de dame mast omhoog gehesen werd om het euvel met de vlaggen lijn op te lossen. Wij waren haar erg dankbaar zei maakte op haar beurt gebruik hiervan dat zij een mooi foto van hun eigen van bovenaf kon maken. Hierna konden wij de het Deense gastenvlag opnieuw hijsen.
26,89 mijl gevaren.
Zondag 3 augustus.
Om half tien vertrokken wij met prachtig weer wind zuid oost 4 met de verwachting in de loop van de dag kans op onweer en regen. We zien wel. Even de bocht en de zeilen konden omhoog en dan richting Omo. Na een uur varen zagen we het weer veranderen. De zee was rustig maar voor ons werd het donder grijs. En boven ons begonnen de wolken te rollen. "doe de pakken maar aan zie de regenbuien al hangen" al zeilend hesen wij ons in het oliegoed en de spullen in veiligheid gebracht. Het werd steeds grijzer en enkele boten die eerder waren vertrokken gingen om de beurt rechts omkeert. " wat gaan wij doen". Het was niet de eerste keer dat we twijfelden toen hadden we spijt van onze keuze terug. Dus nu maar eerst doorvaren en de zeilen maar vast gaan reven. Het spel was weer begonnen , wind, regen, opklaringen, motor aan, motor uit , zo gingen we verder. De horizon werd steeds kleiner, zodat we het verschil tussen water en lucht niet meer zagen, het was maar een kleine natte grijze kom. Af wisselend onweer en stortbuien het regende zo hard dat de gangboorden van de Enya kolkende rivieren leken. Ook de bruinvissen waren ze er weer links , rechts achter en je zag de witte onderkant al ze boven water uitkwamen tijdens het volgen, maar tijdens het fotograferen waren ze net weer onder water. Plotseling een bliksem flits en tegelijk een gigantische knal boven ons, we schrokken behoorlijk, ook JJ die onder de buiskap lag te slapen sprong omhoog om een sprint te nemen, maar kon natuurlijk geen kant op. Hij moest eerst door Lida geknuffeld en gerust gesteld worden. Willem vroeg zich af of alle apparatuur het nog deed!!! navigatie ja meters ja marifoon ja stroom binnen ja alles functioneerde nog. Het weer klaarde op de jassen konden uit koffie gemaakt en we hadden geen spijt dat we zijn door gevaren. Al met al ging alles voor spoedig. Om kwart voor drie waren we ter hoogte van Omo de zon scheen fel en we hadden de zeilpakken omgewisseld voor korte broek en hemd. We besloten de oversteek naar Nijborg ook te gaan maken, dan zijn we vast aan de goede kant van de Oostzee. Om zes uur kwamen we aan eerst hebben we 40 liter diesel getankt tegen de tankplaats was een vrije plaats dus daar maar in. We lagen tussen twee Duitse boten. Die avond gezellig gebabbeld Duits en Engels door elkaar maar we begrepen elkaar.
47,13 mijl gevaren.
Het was al warm en klam toen we uit de haven van Hoganas vertrokken, er stond vrijwel geen wind west 2. Amper op het open water doken er weer een aantal bruinvissen langs"een bruinvis wordt ongeveer twee meter lang en behoort bij de walvis soort, bruin van boven en wit aan de onderkant. Af en toe komen ze boven water om te ademen. We hoorden ze"sslob" (zuigend uitspreken) "gauw het fototoestel " Lida verdween in de kajuit om haar fototoestel te pakken maar toen de fotograaf klaar was waren ze Ah nee weg :-( weg waren ze alweer. De camera bleef in de aanslag. Het is nu niet de wind die een spelletje met ons speelt 'zo de wind waait vaart ons bootje'. het spel heet nu: 'visje visje in het water'. "Daar rechts" de camera richten naar iets verder op, daar komen ze vast weer boven, mis ze gingen de andere kant op. Voor vijf uur waren wij bij de ingang van Kopenhagen, Het kanaal ingevaren naar een ligplaats in de stad, maar vol en DRUK!!!!! De rondvaartboten motorbootjes en meer van dat, schoten links en rechts voorbij, voorlangs achter langs. Maar terug naar de eerste haven, "nee we gaan niet in de stad we gaan morgen op de fiets". Tien over vijf lagen we met behulp van de havenmeester netjes in de kom van Lystbadehavnm. Een schuin dijkje met gras werd het domein van JJ.
37,09 mijl gevaren.
Dinsdag 29 juli.
Kopenhagen dag een.
Groot druk historisch mooie parken veel bronzen beelden en watervallen. Kastelen en gebouwen heel indruk wekkend, morgen weer.
Woensdag 30 juli.
Kopenhagen dag twee.
Nog groter dan we dachten, het was echt de moeite waard om nog een dag te blijven, vandaag ook in het centrum gewinkeld. Het is een prachtige oude onbeschadigd uit de oorlog gekomen, stad met veel bezienswaardigheden. Vlak bij onze haven 'vind je de kleine zeemeermin', van brons gemaakt zittend op een rost blok uit het sprookje van Anderson. Bussen en rondvaart boten komen afgeladen een kijkje nemen, in horden tegelijk allemaal fotograferen dat alleen was een attractie op zich. Veel mijlen gefietst.
Donderdag 31 juli.
Kwart voor tien de haven verlaten wederom prachtig gelukkig iets afgekoeld. Weg gevaren naar het zuiden langs de kust van Denemarken met wind west zuid west 4. Vandaag geen bruinvissen maar wel wind en behoorlijk rollende golven niet hoog maar zonder patroon wat het sturen niet gemakkelijk maakten, het begon eerst goed, maar later in de middag begon het " tussen Bjelkerup en Skanor waar verschillende stromingen elkaar tegemoet kwamen". Er was voor gewaarschuwd windstoten van windkracht 7 een rif erin en er weer uit zo kwamen we dichter bij ons doel Rodvighavn. We gingen vrij dicht langs de kust wat mooie plaatjes opleverden maar ook ontzettend veel bollen en palen van vissers in het water. We zijn er maar niet door heen gevaren om te voorkomen dat wij vissen zouden worden.( dan hadden we wel verse vis kunnen eten). Kwart over vijf waren we in de haven en konden we het laatste plekje te bemachtigen. Schuin op de hoek van een steiger tegen een Duitse boot aan in de vissers haven. Er waren geen fatsoenlijke faciliteiten maar wel behoorlijk aan de prijs.
37.56 mijl gevaren.
Vrijdag 1 augustus.
Alweer een maand verder na het ontbijt vertrokken we, wind zuid west 4, direct buiten de haven de zeilen gehesen en voeren we richting zuid zuid oost. het ging lekker 5 a 6 knopen schoot Enya door het water met als doel Klindholm. Zo kabbelende we zuidwaarts en om een uur of twee had de wind weer eens 'siesta' Enya dobberde wat met haar volle tuig, ook 'siesta' "zullen we het anker maar uitgooien dan". Uh .... diepte 21 meter nee dus. Het was wel de bedoeling het doel te bereiken dus de tor moest het werk overnemen. We gingen weer langs de kust voor het mooie uit zicht. Om vier uur waren we op bestemming, rustige kleine haven met kleine vakantie huisjes er om heen. De mensen waren wederom erg aardig en behulpzaam. De haven was picobello, de goedkoopste tot nog toe alle faciliteiten waren bij de prijs inbegrepen. Wij geven Klindholm havn een extra * ster.
32.32 mijl gevaren.
zaterdag 2 augustus.
Na een warme nacht tien voor tien vertrokken wind zuidoost 4. Vandaag hebben we een route gepland door het Fanefjord om dan bij het kleine eiland Femo voor anker te gaan. Met een mooi gangetje kabbelden we naar het fjord. Eenmaal bij de ingang werd Enya met zweepslagen naar binnen geslagen, de wind, stroming en golf slagen gingen te keer we zagen plotseling 8 a 9 knopen aan snelheid op het scherm staan. De genua tot de helft opgerold en een rif in het grootzeil, later toen het water dieper om ons heen was, het grootzeil maar helemaal naar beneden en alleen met het voorzeil verder. En de rust aan boord was weder gekeerd, de zon kwam erbij het was weer prachtig zeilweer. en met 7 knopen gleed Enya door het water, tot aan de brug (waar de snelweg van Rodby naar Kopenhagen over heen gaat). Bij deze brug kwamen drie stromingen bij elkaar, de lucht trok dicht en de wind nam stevig toe, 30 knopen (windkracht 7) alhoewel het twee uur was dit keer geen siësta. Het spel met de wind was weer begonnen. We besloten het laatste stukje voor wat het is en kozen het hazenpad rechts voor ons was een haven en daar op af. Half drie lagen we veilig aan de steiger in de haven van Vordingborg.
S'avonds had Willem met een jong Duits stel dat de dame mast omhoog gehesen werd om het euvel met de vlaggen lijn op te lossen. Wij waren haar erg dankbaar zei maakte op haar beurt gebruik hiervan dat zij een mooi foto van hun eigen van bovenaf kon maken. Hierna konden wij de het Deense gastenvlag opnieuw hijsen.
26,89 mijl gevaren.
Zondag 3 augustus.
Om half tien vertrokken wij met prachtig weer wind zuid oost 4 met de verwachting in de loop van de dag kans op onweer en regen. We zien wel. Even de bocht en de zeilen konden omhoog en dan richting Omo. Na een uur varen zagen we het weer veranderen. De zee was rustig maar voor ons werd het donder grijs. En boven ons begonnen de wolken te rollen. "doe de pakken maar aan zie de regenbuien al hangen" al zeilend hesen wij ons in het oliegoed en de spullen in veiligheid gebracht. Het werd steeds grijzer en enkele boten die eerder waren vertrokken gingen om de beurt rechts omkeert. " wat gaan wij doen". Het was niet de eerste keer dat we twijfelden toen hadden we spijt van onze keuze terug. Dus nu maar eerst doorvaren en de zeilen maar vast gaan reven. Het spel was weer begonnen , wind, regen, opklaringen, motor aan, motor uit , zo gingen we verder. De horizon werd steeds kleiner, zodat we het verschil tussen water en lucht niet meer zagen, het was maar een kleine natte grijze kom. Af wisselend onweer en stortbuien het regende zo hard dat de gangboorden van de Enya kolkende rivieren leken. Ook de bruinvissen waren ze er weer links , rechts achter en je zag de witte onderkant al ze boven water uitkwamen tijdens het volgen, maar tijdens het fotograferen waren ze net weer onder water. Plotseling een bliksem flits en tegelijk een gigantische knal boven ons, we schrokken behoorlijk, ook JJ die onder de buiskap lag te slapen sprong omhoog om een sprint te nemen, maar kon natuurlijk geen kant op. Hij moest eerst door Lida geknuffeld en gerust gesteld worden. Willem vroeg zich af of alle apparatuur het nog deed!!! navigatie ja meters ja marifoon ja stroom binnen ja alles functioneerde nog. Het weer klaarde op de jassen konden uit koffie gemaakt en we hadden geen spijt dat we zijn door gevaren. Al met al ging alles voor spoedig. Om kwart voor drie waren we ter hoogte van Omo de zon scheen fel en we hadden de zeilpakken omgewisseld voor korte broek en hemd. We besloten de oversteek naar Nijborg ook te gaan maken, dan zijn we vast aan de goede kant van de Oostzee. Om zes uur kwamen we aan eerst hebben we 40 liter diesel getankt tegen de tankplaats was een vrije plaats dus daar maar in. We lagen tussen twee Duitse boten. Die avond gezellig gebabbeld Duits en Engels door elkaar maar we begrepen elkaar.
47,13 mijl gevaren.
Abonneren op:
Posts (Atom)